december 28, 2024

Voorbij het donker

 


Zo af en toe vallen er woorden binnen. Zomaar. Bij een gedachte of een beeld. Dit gedicht schreef ik een tijd geleden nadat ik langs de Bergsche Maas fietste. Ik zag een donkere wolkenlucht met daarachter het zonlicht en hoorde alleen het geluid van de wind in mijn oren. Momenten van inspiratie en verstilling.

 

Voorbij het donker

 

Achter de nevelen

van het verborgen land

streelt het nieuwe licht

haar zachte streken

in kleuren van kwetsbaarheid

en gebogen trots.

Slechts in de schaduw

van de ontloken harten

is het koud.

Voorbij het donker

wacht eeuwig Licht.

Geen opmerkingen: